Dit avontuur zag daglicht in 2020.
Toen wandelden mijn vrouw en ik, net als heel Vlaanderen, de kerktoren en die van onze buurgemeenten rond.

Op dat ogenblik is het idee ontstaan om heel Vlaanderen te ontdekken door middel van een bewegwijzerde wandeling tussen 5 en 20 km.

Ja, bewegwijzerd omdat we dagelijks al zoveel uren op onze GSM vertoeven en nauwelijks nog oog hebben voor de fauna en flora, de schoonheid van wolken, het kabbelend beekje, rondom.

Ik ben echt in gang geschoten begin 2023. In oktober van dat jaar vinkte ik op 27/10 samen met onze gouverneur Cathy Berx de eerste provincie af.

Exact een jaar later 27/10/2024 zette ik met 38 fantastische mensen voor dit project mijn laatste stappen op Vlaamse bodem en heb zowaar 300 gemeenten “ervaring” in Vlaanderen 😉

Ondertussen ben ik de taalgrens overgestoken en het wordt minstens even interessant, geloof me.

Volg me zeker op Instagram Stoofstapt. Ik hoop tegen eind 2027 – begin 2028 toe te komen en alle gemeenten in België te kunnen afvinken.

We hadden wel al wat stappen gezet door regelmatig met de kinderen rond te kuieren en ikzelf had al wat afstandservaring door een paar keer de dodentocht in Bornem uit te stappen.

“Waar een wil is, is een “weg”. Dat onthouden we ondertussen. Het leidt ons naar de mooiste paden.

In eerste instantie wilde ik nagaan hoe het gesteld was met onze natuur, de fauna en flora, de biodiversiteit, verhardingen en watertoestand in Vlaanderen.

Maar er kwam veel meer op mijn pad.

In mei 2023 kreeg ik te horen dat mijn maatje zwaar ziek was geworden. De kanker die al eerder een deel van haar leven beheerste, kwam opnieuw opdagen, veel ernstiger nu. Ze vertelde me dat ze de gestarte immuuntherapie nooit zelf zou kunnen betalen en besloot om voor haar geld in te zamelen.

Dat lukte aardig tot ze in september van dat jaar overleed.

Ik had de juiste wegwijzers gevonden, bleef verder wandelen en besefte dat de schoonheid van de natuur ook een bijzonder helend effect had op mij. Het maakte dingen los, die ik anders nooit had ervaren.

Door te marcheren en te genieten van de kleine dingen kon ik mijn eigen zwaar gevulde rugzak beetje bij beetje lichter maken.

In de rust en stilte van de natuur vond ik de puzzelstukjes om de pijnlijke kindermishandeling uit m’n jeugd een plaats te geven.

Het werkte en ik heb er een boek over geschreven dat nu bij de uitgever ligt – en binnenkort kan aangekocht worden via de website stoofstapt.be

Deze vrijheid geeft me ondertussen energie en inspiratie om gedichten en stoofsels te schrijven, het leert me relativeren en neemt me mee naar het pad van m’n toekomst.

Ik hoop door dit wandelen mensen te inspireren. Ze de weg te tonen naar veerkracht, zodat ze ook kunnen vertellen over de dingen die ze meemaakten, hen aan te moedigen om te praten over zaken die vastgeroest zitten, zodat moeilijkheden uit het verleden een plaats krijgen. Als de grootste puzzelstukken uit onze jeugd op de bestemming aankomen waar ze kunnen rijpen, waar we ze leren begrijpen, dan denk ik dat we al de andere stukjes er gemakkelijk naast kunnen leggen.

Of dat onze dagelijkse stress er wordt afgehandeld, zodat een levensweg opnieuw een pad wordt waar men naar uitkijkt en waarop het aangenaam wandelen wordt.

Veel wandelplezier.

Steven